"Een finale van een WK is iets uitzonderlijks en ik heb er deel van uitgemaakt. Ik ben tevreden, ik heb geen spijt", reageerde de pupil van voormalig olympisch kampioene Tia Hellebaut.

Carmoy had drie pogingen nodig bij zijn aanvangshoogte en miste daarna drie keer op 2m24. In de kwalificaties had hij zijn finaleticket afgedwongen met een sprong van 2m25. "We kwamen naar hier voor een WK-finale met Tia na al het werk dat we het voorbije anderhalf jaar hebben verricht, zonder echt correct te springen. Ik had niet de benen van twee dagen geleden", erkende hij. "Ik had niet meer de gewoonte om opeenvolgende wedstrijden te springen. We deden afzonderlijke competities om ze zo goed mogelijk te kunnen inplannen. Dat was ons gelukt met de Memorial Van Damme en Luik. Twee competities op rij afwerken, dat was lang geleden, en ik denk dat ik dat vandaag een beetje heb betaald."

Carmoy trachtte tijdens de finale zoveel mogelijk te genieten van de ervaring en de sfeer, legde hij nog uit. "In Parijs (op de Olympische Spelen, red) heb ik niet genoten met die uitschakeling in de kwalificaties. Tia heeft mij ook geleerd: profiteer van het moment. Ik zit nog op een niveau dat de finale een bonus is, en ik hoop snel te kunnen groeien naar een niveau waarop ik meespeel voor medailles."