"Ik ben heel ontgoocheld. Ik had de benen om vandaag te winnen. Dat is ambetant", lachte een zichtbaar gefrustreerde Van Aert groen. In de eerste helft van de rit had hij bijzonder veel aanvalspogingen gedaan. "Het was niet gemakkelijk om in de vlucht te geraken. Toen dat uiteindelijk lukte, had ik al veel krachten moeten verspelen. Ik denk dat ik die in de finale te kort kwam."

Maar er waren ook tactische fouten gebeurd in de vlucht waarin hij zat, vond Van Aert. Geen enkele renner uit zijn groep slaagde er in de finale helemaal in aansluiting te maken bij de vroege vlucht. "Ik denk dat we daarvoor kansen genoeg hebben gehad, alleen is het moeilijk met renners als Mathieu (Van der Poel) bij je om enerzijds de oversteek te doen, en anderzijds ook iets over te houden voor de finale."

Toen Van der Poel op de laatste helling dan toch naar de koplopers probeerde te springen, kwam Van Aert te kort. "Ik kon net niet mee. Jammer, want met twee hadden we misschien net wel de oversteek kunnen maken. Al hadden we de kans daarvoor vooral in de kilometers ervoor al laten liggen. Achteraf gezien hadden we beter geprobeerd om het gat vroeger te proberen te dichten, denk ik."

Dat Van Aert wel tekenen vertoont van een steeds betere vorm, dat was een doekje voor het bloeden: "Beter worden is leuk op training, maar hier wil je resultaten rijden. Ik ben hier om ritten te winnen en om te presteren."