"Ik ben hier superblij mee", genoot Pogacar. "Deze tijdrit was best een groot vraagteken voor mij, al in december. Ik wilde dat alles perfect zou zijn. De ploeg zorgde daarvoor, net op tijd was alles top."

De materiaalkeuze was door de golvende beginkilometers en de steile slotklim delicaat. In tegenstelling tot concurrenten Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel koos Pogacar niet voor een tijdritfiets. "Kiezen welke fiets ik zou gebruiken, was de moeilijkste beslissing. 99 procent van het jaar rijden we op wegfietsen en uit onze berekeningen bleek dat je met een wegfiets min of meer dezelfde tijd zou neerzetten als met een tijdritfiets, waarop je niet zoveel kracht kwijt kan. Daarom koos ik voor meer comfort en mijn wegfiets. Dat werkte goed voor me."

Pogacar reed bovendien zonder radiocommunicatie. "Ik mikte erop om van start tot finish 'all out' te gaan. Zoveel kracht op de pedalen te gooien als ik kon. Ik ging gewoon af op de tijdwaarneming aan de tussenpunten. Dat ik aan het eerste punt al enkele seconden in het groen stond, gaf me motivatie. Toen het aan het tweede punt nog iets meer was, wist ik dat het tempo goed zat."

Toch viel de gele trui in de loeisteile slotkilometer nog bijna stil, gaf hij toe: "Ik ontplofte bijna op het einde. Maar ik zag op de finishboog de tijd lopen en dat gaf me een extra 'push', want ik zag dat ik ging winnen."